Vandaag was de eerste keer dat de jongste kat uit het gezin meeliep met Hunter.
geinig zo'n klein katje mee met de "grote" hond.
Ik dus heel bewust niet te ver weg met de hond, bang dat Sheeva de weg anders niet meer naar huis weet. Hunter vond het allemaal prima had de kat ook wel gezien maar dat zijn de beste vriendjes.
Op een gegeven moment bij de vijver gaan kat en hond even stoeien, Sheeva loopt weg en denkt dat het eendekroes in het water gras is (denk ik dan weer ) Met als gevolg een zwaar geschrokken kat in het water.
En dan denk ik klim er meteen weer uit domme kat, maar nee madam is er helemaal vanaf en zwemt eerst een stukje (komisch gezicht ), is ze bijna bij de kant draait ze om en gaat naar de andere kant, hond ondertussen erg druk aan het doen en ik toch wel een beetje in de knijpzak... Erg gek ben ik niet van deze kat omdat ze alleen aan de hond gehecht is, en ons alleen tollereert als voedselgevers, maar aanhalen mogen we haar niet eens
Maar zo wil ik natuurlijk niet van mijn kat af.....
Aan de andere kant beland klimt ze tussen de begroeing en gaat hart verscheurend zitten huilen, oooch zo sneu. Ik trek haar aan het halsbandje uit het water en til haar mee. ze accepteert het puur omdat ze helemaal van slag is.
na 200 meter heeft ze haar weer een beetje vermant en wil zelf lopen. Met een hond en een "verzopen"kat erachteraan lopen we weer naar huis.
Ik trouwens ook helemaal nat en stinkend.
Sheeva heeft 1½ uur niets anders gedaan als haarzelf poetsen, en dat heeft ze keurig gedaan Ze is weer helemaal spink en span.
Na een lekkere douche was ik ook weer fris en fruitig. en nu maar hopen dat de dame er iets van geleerd heeft..... 
1 opmerking:
haha ja daar heb ik kostelijk om gelachen, domme kat
Een reactie posten